Wieś leżąca  przy szosie łączącej Tuczno z Mirosławcem, około 10 km na północ od Tuczna. Wieś istniała już w wieku XIV, wzmiankowana w latach 1337 i 1349. W źródłach występuje jako Martinsdorp, Mertensdorp, Marcinkowo. W wieku XIV liczyła 64 łany. W roku 1514 Marcinkowice były przedmiotem sporu między liniami Wedlów z Tuczna i Mirosławca. Potem należały do Wedlów - Tuczyńskich. W roku 1610 pożar zniszczył wieś. We dworze marcinkowickim rezydowali w wieku  XVIII właściciele majętności tuczyńskiej - Mycielscy, Ponińscy i Skoroszewscy. 
W roku 1789 Marcinkowice liczyły 55 dymów. W wieku XVIII i XIX  często zmieniali się właściciele. 

        Kościół katolicki powstał w średniowieczu. Obecny budynek kościoła nalezy do najcenniejszych zabytków powiatu wałeckiego. Zbudowany został w latach 1627-1628 kosztem Andrzeja Tuczyńskiego z Tuczna. Jest to budowla jednonawowa, wzniesiona w stylu gotyckim.  W ołtarzu głównym zachował się ciekawy i wartościowy  obraz przedstawiający Madonnę w otoczeniu aniołów. Obraz czczony jest jako cudowny, pisze o tym Korytkowski w opisie kościołów archidiecezji gnieźnieńsko-poznańskiej. Przypuszcza się, że obraz ten namalowany został przez gdańskiego malarza Hermana Hana. W kościele można też  zobaczyć 12 kul szwedzkich, armatnich, wmontowanych w formie Krzyża w ścianie Kościoła; nad wejściem do zakrystii 6 kul, nad głównym wejściem również 6 kul. Kule przywiozła szlachecka rodzina Golców biorąca udział w bitwie ze Szwedami pod Sztumem.

Do naszego Kościoła przybywały również pielgrzymki. Organizatorem pielgrzymek był Pan Łukasz Horowski z Konarzewa.

Pałacyk dawniej i dziś. Otoczony jest pięknym parkiem wraz z małym jeziorkiem.

Historia

Dwór z XIX w.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1337 r., kolejna z 1349 r. Już w XIV w. była to duża wieś; liczyła aż 64 łany. W XVI w. należała do Wedlów, zarówno tych z Tuczna, jak i Mirosławca, między którymi toczył się od 1514 r. słynny spór. W 1. poł. XVII w. właścicielem wsi był Andrzej Wedel-Tuczyński, który wystawił tu na miejscu starszego, murowany, gotycki kościół. Dwór w Marcinkowicach istniał co najmniej od XVIII w.; rezydowali w nim kolejni właściciele zamku w Tucznie w okresie, gdy zamek nie nadawał się do zamieszkania - Mycielscy, Ponińscy i Skoroszewscy. Niestety, brak jest wzmianek o właścicielach i budowniczych obecnego dworu. Wielokrotnie przebudowywany był zapewne siedzibą kolejnych zarządców majątku, który oficjalnie podlegał pod tuczyński zamek. Po 2. wojnie światowej na terenie folwarku utworzone Państwowe Gospodarstwo Rolne, późniejszy Kombinat PGR Marcinkowice, ustawowo zlikwidowany w latach 90. XX w. W budynku dworu mieściły się m.in. biura PGR-u.

Opis

Dwór późnoklasycystyczny. Budynek wzniesiony na planie prostokąta, w dłuższej osi płn.-południe, fasadą skierowany na wschód. W elewacji ogrodowej (od zachodu) taras poprzedzony schodami. Korpus główny - piętrowy. Północna część parterowa, nakryta dachem dwuspadowym.

Park

Park pałacowy z pocz. XIX w. o pow. ok. 10 ha, z czego 1,5 ha zajmuje staw usytuowany w płn. części. Na urozmaicony drzewostan składają się wiązy, robinie akacjowe i olsze nad stawem. Pomnikowe okazy to buki o obw. 400 cm, platan klonolistny o obw. 350 cm i lipa drobnolistna o obw. 550 cm. Na uwagę zasługują też: buk czerwonolistny, sosna wejmutka, choina kanadyjska i żywotnik zachodni.

Inne

- Zabud. gospodarcze, gorzelnia, k. XIX w. / XX w. 
- Kościół, mur. gotycki 1627-28 z cennym wyposażeniem, m.in. krzyże z kul armatnich z bitwy pod Malborkiem 1626 r.
- Grodzisko podkowiaste między Marcinkowicami a Rzeczycą o średn, kilkunastu m. i obw. 54 m. W jeziorze pozostałości pomostu łączącego gród z drugim brzegiem jeziora. 
- Figura przy kościele, 1871 r.
- Figura św. Jana Nepomucena, przy drodze do Tuczna, 1875 r.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011
 

Marcinkowice zamieszkuje 677 mieszkańców. Pod względem liczby mieszkańców wieś jest największą w gminie Tuczno. W miejscowości znajdują się: szkoła podstawowa, oddział przedszkolny przy szkole, plebania, wodociągi, spółdzielnia mieszkaniowa ,,Marpol”, trzy sklepy spożywcze, bar ,,Imperium”, bar,,Marcinek”,  remiza strażacka, ruiny gorzelni  i PGR-u.  
               

Niedaleko Marcinkowic znajduje się REZERWAT PRZYRODY z jeziorem WIELKI BYTYŃ.

REZERWAT PRZYRODY "WIELKI BYTYŃ"

    Rezerwat krajobrazowy położony na granicy nadleśnictw: Wałcz, Tuczno i Mirosławiec o powierzchni 1827 ha, w tym 897 ha lasów. W skład rezerwatu wchodzą jezioro Wielki Bytyń z zatokami, jezioro Bytyniec oraz przyległe lasy i łąki. Różnorodność gleb, torfowiska łąki i strome skarpy stwarzają warunki do występowania różnorodnej roślinności. Ogółem w rezerwacie występuje 247 gat. roślin, w tym 17 gatunków drzew. Także świat zwierzęcy zaskakuje bogactwem. Spotykamy dziki, sarny, jelenie, lisy, borsuki, kuny leśne, łasice, wydry, bobry, żubry, orliki krzykliwe, orły bieliki, kormorany...